Międzynarodowe Święta

Międzynarodowe Święta

Adwent, Wigilia, Boże Narodzenie- okres świąteczny – to najbardziej lubiany czas nie tylko przez Polaków. 12 potraw, gwiazdka na czubku choinki, a prezenty u jej podnóża, kolędowanie, dzielenie się opłatkiem, wieczerza wigilijna spędzona z rodziną, wszyscy znamy te tradycje. Kultywujemy je od małego i nie są dla nas niczym dziwnym. Czy zwyczaje w innych krajach bardzo różnią się od polskich?

            W Anglii obchodzony jest jedynie pierwszy i drugi dzień świąt. Nadziewany indyk i tzw. christmas pudding  to obowiązkowe potrawy bożonarodzeniowe. Dzieci podglądają Mikołaja, wrzucającego prezenty do dużych skarpet wieszanych najczęściej nad kominkiem, a w zamian za podarki zostawiają dla niego szklankę mleka i/lub kieliszek alkoholu, ciasteczka oraz marchewkę dla renifera.

            Włosi w Wigilię spożywają uroczystą wieczerzę razem z rodziną, czekając z niecierpliwością na pasterkę. Na stole goszczą penettone i pandoro, nugat, migdał i wiele innych orzechów oraz ciast. Wszędzie można zobaczyć szopki, które stanowią najważniejszy atrybut świąt. Kościół, mieszkanie, klatka schodowa- każde miejsce jest dobre na przedstawienie narodzin Chrystusa!

            Francuzi tak jak Włosi uwielbiają szopki, a oprócz tego ozdoby z jemioły i ostrokrzewu. Le Réveillon, bo tak nazywa się tradycyjna kolacja bożonarodzeniowa, zaczyna się dopiero po pasterce. Zależnie od regionu, na stołach można znaleźć gęś, gryczane naleśniki polane kwaśną śmietaną, indyk, kasztany i ostrygi. Najważniejszym punktem wieczerzy jest Bûche de Noël, po polsku „świąteczna kłoda” do złudzenia przypomina naszą rodową roladę.

            W Wigilię Bożego Narodzenia Portugalczycy czekają do północy, by udać się na pasterkę Missa do galo, czyli „mszę koguta”. Nazwa pochodzi od legendy, która mówi, że jedyny raz kogut zapiał o północy w dniu narodzin Jezusa. Dopiero potem siadają do posiłku zwanego consoadam, u którego główną rolę odgrywa dorsz.

            Węgrzy do świąt przygotowują się kilka tygodni, które kolejno nazywają się papierowym, brązowym, srebrnym i złotym. W Wigilię spotyka się cała rodzina, co podnosi wagę tego dnia w ich oczach. Najważniejszym smakołykiem na świątecznym stole jest szaloncukor, czyli pralinki z masą marcepanową, orzechową, śmietankową lub galaretką. Każda gospodyni powinna również upiec jak najwięcej strucli z makiem i orzechami, by pochwalić się rodzinie i sąsiadom, swoimi zdolnościami kulinarnymi. Obowiązkowo na wieczerzy musi pojawić się karp, zupa rybna z wielu rodzajów ryb oraz chłodnik wiśniowy.

            W Danii dużą rolę odgrywają wieńce adwentowe lub specjalne świece z podziałką złożoną z dwudziestu czterech kresek. Od pierwszego grudnia zapala się ją codziennie, najczęściej przy śniadaniu. Najczęściej na świątecznym stole gości pieczona kaczka, gęś lub wieprzowina z chrupiącą skórką. Kaczka lub gęś faszerowane są jabłkami i suszonymi śliwkami i podawane z ziemniakami, czerwoną kapustą, buraczkami i żurawinową konfiturą. Na deser podaje się ryż a l’amande z gorącym wiśniowym sosem lub risengrod. W misie z deserem ukryty jest migdał. Jego szczęśliwy znalazca otrzymuje specjalny prezent.

            Wigilia Bożego Narodzenia (Kučios) na Litwie, podobnie jak w Polsce, jest posiłkiem bardzo rodzinnym, powszechnie uważanym za najważniejszy w roku. Na Litwie obowiązuje również zwyczaj łamania się opłatkiem, nieznany w innych regionach Europy. Zjada się też dwanaście potraw, symbolizują one wszystkie miesiące w roku. Potrawy nie mogą zawierać tłuszczu, mleka, masła i mięsa. Popularne są śledzie, grzyby, fasolka. Zwyczajem jest przygotowywanie słomianych łańcuchów na choinkę czy dekoracji z papieru (np. gwiazdy, tulipany, lilie) i osadzanie ich na słomianych patyczkach. Na Litwie choinka zdobi mieszkanie tylko w Wigilię i Boże Narodzenie. Na wsiach pod obrus kładzie się siano.

            Hiszpanie, tak samo jak Włosi, od choinki wolą szopkę. Na świątecznym stole pojawiają się różne rzeczy, w zależności od regionu; jagnięcina i prosię w Castilla Leon i Castilla La Mancha, pieczony indyk w Andaluzji, a owoce morza i ryby na wybrzeżu. Najważniejsze znaczenie ma jednak święto obchodzone szóstego stycznia. Trzej Królowie przyjeżdżają i przynoszą dzieciom prezenty. W zamian za to maluchy dają im słodycze i kostki cukru dla wielbłądów.

            W Norwegii kolacja świąteczna rozpoczyna się już o godzinie 17. biciem dzwonów w kościołach. Wśród świątecznych potraw znajdują się: Pinnekjøtt solone i suszone, a czasami wędzone żeberka jagnięce, Lutefisk sztokfisz, na deser natomiast Kransekake, popularne ciasto migdałowe w kształcie pierścienia oraz Riskrem kaszka ryżowa z bitą śmietaną i podawana z czerwonym sosem, a także Julegrøtt, czyli rodzaj puddingu, w którym ukryty jest migdał. Po wieczerzy rodziny gromadzą się wokół udekorowanej choinki i śpiewają kolędy. Drzewka nadal ubierane są w ozdoby przygotowywane przez domowników – kolorowe łańcuchy i koszyczki z ozdobnego papieru, do których wkłada się orzechy. Prezenty rozdają dzieciom gnomy.

            Ukraina, tak jak wszystkie kraje obrządku grecko-katolickiego obchodzi święta według kalendarza juliańskiego. Wigilia przypada na 6. stycznia i jest celebrowana podobnie jak w Polsce. Pod stół wigilijny zawsze wkłada się siano, a wieczerzę rozpoczyna się wraz z pojawieniem pierwszej gwiazdki. Na stole powinno być 12 potraw: między innymi gołąbki z kaszą gryczaną i gołąbki z ziemniakami, sos grzybowy, ryba, kompot z suszonych owoców, barszcz, a najważniejszym z dań jest kutia. Przyrządza się ją zwykle z gotowanych ziaren pszenicy lub jęczmienia dodatkiem miodu, maku i bakalii. Na deser podaje się ciasto i pączki. Dzieci nie znajdują pod choinką żadnych prezentów, dostają za to podarki od Dziadka Mroza w Sylwestra.