premiera

Dziękujemy wszystkim, którzy przyczynili się do powstania naszego spektaklu!

W poniedziałek w Teatrze Nowym było pięknie!

Grając w Juweniliach, trzeba sobie przypomnieć, jak myśli dziecko.

Łukasz Frąckowiak

Idea karaluchów jako wewnętrznego strachu Stasia objawia siłę w utworze. Ta paniczna obsesja związana z robakami sprawia, że wymyśla on historie.

Stanisław Czebreszuk

Dzieła napisane przez dzieci prawie zawsze wydają się błahe,  infantylne. Ale dzieci widzą świat inaczej niż dorośli, ponieważ ich wyobraźnia nie została jeszcze okrojona przez szkołę i trudy życia. Mały Staś ukazuje w dramatach, co się dzieje wokół niego i próbuje wyjaśniać sobie świat. Czy dorosły Witkacy pamiętał, co chciał powiedzieć, pisząc „Menażerię” i „Księżniczkę Magdalenę”?

Marta Pempera

Każdą z sześciu etiud wypełniają po brzegi emocje.

Dominika Szaniecka, Ania Torzewska, Bogumiła Slany

Dzięki sztuce dorośli mogą lepiej zrozumieć, jak dziecko przeobraża realne fakty w baśnie.

Maria Lehmann

Jedna z etiud to świat grupy zwierząt, inna – rodziny królewskiej, jeszcze inna mówi o zwariowanej familii, w której żyje Staś. Wszystkie te światy spaja wyobraźnia 8-letniego chłopca.

Marysia Wiśniewska

Juwenilia Witkacego są dla mnie dziełem jednocześnie prostym i trudnym. Dla małego Stasia wszytko, co dzieje się w domu, ma drugie dno.

Agata Purtak

Opowieść o snach i pokonywaniu pierwszych lęków.

Joanna Sudoł

Przeżycia senne potrafią przenieść się do świata rzeczywistego albo wprowadzać świat rzeczywisty w siebie. Mały chłopiec, przerażony dziwnymi odgłosami, dzięki sile wyobraźni tworzy przez sen wciągające bajki.

Natalia Pawłowska

Dzieciństwo odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu  światopoglądu człowieka. Witkiewicz miał szczęście wychowywać się w środowisku artystów – jego matką chrzestną była Modrzejewska, ojcem chrzestnym – Sabała.

Nina Michalewska

 Tytuł dramatu Pirandella z 1921, Postaci w poszukiwaniu autora, może skojarzyć się i z wystawioną przez grupę 22 młodych aktorek i aktorów (w reżyserii Małgorzaty Łodej-Stachowiak) sekwencją sześciu wczesnych sztuk Witkacego, 8-letniego przyszłego autora Szewców. Jak akcja dramatu Pirandella rozgrywa się podczas próby sztuki, tak i my mamy do czynienia z próbą – i próbą aktorów, i wreszcie próbą małego Stanisława Ignacego Witkiewicza, zdającego się badać pojęcie Czystej Formy i teatru absurdu, z którymi kojarzony będzie jako dojrzały teoretyk i praktyk teatru. W latach 1918-1926 napisał ponad trzydzieści sztuk teatralnych. Kontrowersyjne rozwiązania językowe i formalne,  tematyzowanie lęków, osadzanie akcji w psychice bohaterów to jego znaki firmowe.

 Czego Staś się nauczył,  to Stanisław umiał, a jego dojrzałe dramaty chętnie przeglądają się nie tylko w obrazach Witkacego, ale i w jego wczesnych zapisach teatralnych.

Joanna Roszak